Michael Storey (Coventry, UK)

هنگامی که سومین سفر موعظه پولس رسول رو به پایان بود، روح القدس دو بار او را در مورد خطری که در اورشلیم در انتظار او بود اخطار داد اعمال رسولان ۲۰: ۲۲، ۲۳؛ ۲۱: ۱۰-۱۴. با این وجود، پولس مصمم بود کاری را که حضرت عیسی مسیح به او داده بود، به اتمام برساند.

امّا جان را برای خود بیارزش میانگارم، تنها اگر بتوانم دور خود را به پایان رسانم و خدمتی را که از حضرت عیسی یافتهام، به کمال انجام دهم، خدمتی که همانا اعلام بشارت فیض خداست. ۲۰:۲۴.

با وجود این خطرات، چه چیزی پولس را به این سمت سوق داد؟ هنگامی که عیسی او را به عنوان رسول خود برای غیریهودیان فرا خواند، حنانیاس به پولس گفته بود که به خاطر نام مسیح رنج های زیادی خواهد کشید ۹: ۱۳-۱۶. و همینطور هم شد. ما فقط باید بخشهایی از نامه دوم او به قرنتیان را بخوانیم تا ببینیم سخنان عیسی مسیح تا چه اندازه درست بود دوم قرنتیان ۱: ۷-۹؛ ۴: ۸-۱۲؛ ۶: ۴-۱۰؛ ۱۱: ۲۳-۳۳.

اگر چنان زجر و مصیبتی برای ما پیش آید، چه واکنشی نشان خواهیم داد؟ چه چیزی باعث شد که پولس مسیری را که پیش روی او گذاشته بود به پایان برساند؟ مطمئناً این ایمان استوار او به وعده آینده خدا در مورد زندگی ابدی بود. برخی دیگر از سخنان او را که در سفر سوم موعظه اش به برادران و خواهران قرنتس نوشته بود، در نظر بگیرید:

۱۶ پس دلسرد نمیشویم. هرچند انسانِ ظاهری ما فرسوده میشود، انسان باطنی روزبهروز تازهتر میگردد. ۱۷ زیرا رنجهای جزئی و گذرای ما جلالی ابدی برایمان به ارمغان میآورد که با آن رنجها قیاسپذیر نیست. ۱۸ پس نه بر آنچه دیدنی است، بلکه بر آنچه نادیدنی است چشم میدوزیم، زیرا دیدنیها گذرا، امّا نادیدنیها جاودانی است. ۴: ۱۶-۱۸.

پولس بر چیزهای «دنیوی» این زندگی تمرکز نکرد، بلکه بر وعدههای ابدی خدای متعال تمرکز کرد. او مشکلات و رنج هایی را که تجربه کرد در مقایسه با جلال ملکوت آینده خدا ناچیز می دانست. این یک مثال قدرتمند برای ما است.

در رساله دیگری نقل شده است که رسول در سفر سوم خود نوشته است. در رومیان ۸، میتوانیم بخوانیم که نیروی محرکه عزم پولس برای تکمیل کار حضرت عیسی مسیح به هر قیمتی چه بود:

۱۸در نظر من، رنجهای زمان حاضر در قیاس با جلالی که در ما آشکار خواهد شد، هیچ است. ۲۸ میدانیم در حق آنان که خدا را دوست میدارند و بر طبق ارادۀ او فرا خوانده شدهاند، همۀ چیزها با هم برای خیریت در کار است. ۳۱ در برابر همۀ اینها چه میتوانیم گفت؟ اگر خدا با ماست، کیست که بتواند بر ضد ما باشد؟ آیات ۱۸،۲۸،۳۱

این فصل با اعتقاد و اطمینان پولس به پایان می رسد که هیچ چیز نمی تواند ما را از عشق خدا و پسرش جدا کند – او هفده چیز را فهرست می کند، از جمله خود مرگ. این ایمان استوار پولس بود. ما چطور؟