نوشته شده توسط اندرو واکر
سفر ابراهیم و ایمان او مثال و نمونه خوبی برای همه ماست.
خانواده – نزدیکترین افراد به ما خانواده است که می‌توانیم رازهایمان را به آنها بگوییم و در سختی‌ها می‌توانیم به آنها پناه ببریم. پس ترک کردن خانواده بسیار سخت است. اما ابراهیم این کار را در زندگی انجام داد. خدا به او گفت: «از سرزمین خویش و از نزد خویشان خود و از خانۀ پدرت بیرون بیا و به سرزمینی که به تو نشان خواهم داد، برو» پیدایش ۱۲: ۱. پس ابراهیم نیز همین کار را کرد. ابراهیم تنها سرزمین خود را ترک نکرد. خانواده ابراهیم خدایان غیر را می‌پرستیدند و ابراهیم همه آنها را ترک کرد و به سوی سرزمینی که خدا به او نشان داد رفت نگاهی به یوشع ۲۴: ۲-۳ بیندازید.
این سفر طولانی و پر خطر بود و او به سرزمینی می‌رفت که مردمان آن به زبان دیگری صحبت می‌کردند. او در آنجا خانه‌ای از آن خود نداشت و ابراهیم و همسرش، سارا از مکانی به مکان دیگر سرگردان بودند. آنها سرزمین، خانواده، مذهب قدیمی و امنیت خود را رها کرده و به این سرزمین جدید آمده بودند.
چرا آنها این کار را کردند؟ اگر در خانه خود می‌ماندند زندگی آسانتری می‌توانستند داشته باشند.
جواب این سوال آسان است. خدا ابراهیم را فراخوانده بود و به او وعده‌های فوق‌العاده‌ای داده بود: «از تو قومی بزرگ پدید خواهم آورد و تو را برکت خواهم داد؛ نام تو را بزرگ خواهم ساخت و تو برکت خواهی بود» پیدایش ۱۲: ۲.
شاید فکر کنید شما نیز تجربه‌ای مشابه با ابراهیم و سارا دارید. شما نیز کشور خود را رها کرده و به مکانی جدید آمده‌اید و آینده‌ای نامعلوم در انتظار شماست. شما آمده‌اید تا خدای ابراهیم، اسحاق و داوود را بپرستید. کسی که خدای سرورمان عیسی مسیح است و شما انجیلی را که عیسی تعلیم داده است را پذیرفته‌اید. انجیلی که به ابراهیم نیز در عهد عتیق بشارت داده شده بود غلاطیان ۳: ۸ را بخوانید. شما با این کار به خانواده‌ای جدید، یعنی خانواده ایمانداران پیوستید.
ایمان ابراهیم
در کتاب مقدس چندین بار ابراهیم به عنوان الگویی از ایمان معرفی شده است. او به وعده‌هایی که خدا به او داد ایمان آورد. بهترین مثال از ایمان ابراهیم زمانیست که او از خدا خواست تا به او پسری بدهد و خدا در جواب به او وعده نسلی بزرگ داد که کسی نتواند حتی تعداد آنها را بشمارد. خدا به ابراهیم گفت: «به سوی آسمان بنگر و ستارگان را بشمار، اگر بتوانی آنها را بشماری. آنگاه به اَبرام فرمود: نسل تو نیز چنین خواهد بود. اَبرام به خداوند ایمان آورد، و او این را برای وی پارسایی به شمار آورد» پیدایش ۱۵: ۵-۶.
در اینجا جمله کوتاهی وجود دارد که درباره نجات و رستگاری ماست. ما فراخوانده شده‌ایم تا ایمانی همانند ابراهیم داشته باشیم و به وعده‌های خدا و حقایق مربوط به سرورمان عیسی مسیح ایمان داشته باشیم. کسانی که چنین ایمانی داشته باشد: «با ابراهیمِ ایماندار برکت می‌یابند» غلاطیان ۳: ۹. پس همه ما باید تلاش کنیم تا از مثالی که او برای ما به جای گذاشته پیروی کنیم و در زندگی ایمان داشته باشیم که وعده‌های خدا شامل حال ما نیز می‌شود و همانطور که خدا ابراهیم را در طول مسیر رسیدن به سرزمین وعده هدایت کرد، ما را نیز در طول مسیر رسیدن به پادشاهی هدایت خواهد کرد.
سفر ابراهیم آسان نبود. وقتی ابراهیم به سرزمینی که خدا به او وعده داده بود وارد شد اولین چیزی که با آن مواجه شد قحطی بود پیدایش ۱۲: ۱۰. او مجبور شد به مصر برود و در آنجا نیز خطراتی در کمین بود. اما چیزی که ابراهیم را به انسان خاصی تبدیل کرد این بود که او هرگز دست از ایمان به خدا بر نداشت.
عجیب است که ابراهیم مجبور بود به خاطر ما منتظر بماند. او تا زمانی که زنده بود سرزمینی از آن خود نداشت و حتی نسل بزرگی که خدا به او وعده داده بود را نیز تا زمانی که زنده بود ندید. «زیرا خدا از پیش چیزی بهتر برای ما در نظر داشت تا ایشان بدون ما به کمال نرسند» عبرانیان ۱۱: ۳۹-۴۰. ابراهیم هنوز منتظر است و زمانیکه عیسی مسیح بازگردد ابراهیم نیز از مردگان رستاخیز خواهد یافت و تمامی وعده‌هایی که به او داده شده بود در نهایت به حقیقت خواهند پیوست و تمامی کسانی که در مسیح هستند ایمانداران وارثان پادشاهی خواهند شد. پادشاهی خدا تمامی زمین را پر خواهد کرد و همه جا پر از برکات خدا خواهد شد. چیزی که شاید الان نتوانیم تصورش کنیم.
دعا می‌کنیم با فیض خدا ما نیز بتوانیم وارثان پادشاهی او شویم.
Leave A Comment